Travel Journal

Nadat we afgelopen dinsdag aankwamen haalde Abbey (vrouw van Will) ons op van het vliegveld. Als ontvangst kregen we de traditionele Lei (bloemenkrans, gemaakt van echte bloemen) omgehangen. Onder de inwoners van Hawaï worden Lei's gedragen bij officiële ceremonies, verjaardagen, examens, bruiloften, begrafenissen en pensioeneringen, maar ook als welkom. Erg leuk!
We verblijven nu alweer een paar dagen bij ze en kunnen gewoon onze gang gaan. Het zijn enorme lieve en gastvrije mensen en we voelen ons helemaal thuis.
Onze huurauto nu is trouwens ietsjes ouders als onze vorige. Deze past echter wel veel beter bij ons. Het is gewoon een oude rammelbak, goedkoop en lekker ruim. Volgens de stickers op de ruiten heeft die 4x4 maar daar zijn we nog niet zeker van.



We hebben al meerdere uitstapjes gedaan. Will en Abbey zijn de perfecte adviseurs voor de beste spots op dit eiland. We hebben dan ook alweer een paar leuke avontuurtjes achter de rug: o.a. Vulkaan Haleakala. Een vulkaan van ongeveer 3 km hoog. Je kunt al wel nagaan hoe koud het boven moet zijn. Gelukkig genoeg werden we daar voor gewaarschuwd en hielden we rekening met onze hoeveelheid kleding. Je kunt het niet geloven als je nog beneden staat waar het 26 graden is en een korte broek plus shirt ruim voldoende. Eenmaal boven wisten we niet hoe snel we onze lange broeken, sokken en jassen aan moesten trekken. Nadat Hennelien verschoond en als een soort Eskimo was ingepakt konden we de deuren van de auto openen en de ijskoude (lees 5 graden boven nul buitenlucht tegemoet. Brrr... en het waaide flink dus we moesten ons ook nog eens schrap zetten. Vanwege de wind moesten we samen de kinderwagen vasthouden. Met de wolken aan onze voeten hadden we een prachtig uitzicht. De oceaan in de verte en het uitzicht over het eiland Maui. Na even wachten kregen we een prachtige zonsondergang te zien. Toen snel een paar mijl naar beneden rijden voordat het donker zou worden en we niet veel meer zouden kunnen zien voor het opzetten van ons tentje. Ja, ja... we gingen voor het eerst kamperen! En dan ook nog op een vulkaan. Hennelien was toe aan een beetje warme melk . Ondertussen zette Maarten ons huisje op. Aangezien er geen levensmiddelen te verkrijgen zijn op een vulkaan hadden wij al wat booschappen gedaan voor diner en ontbijt die we heerlijk nuttigde in onze tent, want buiten was het te koud. Heerlijk onze buik vol, zegt Maarten ineens heel droog: “Lyd, volgens mij hebben we maar 1 slaapzak en 1 matras vannacht. De rest ligt in het dal...” Huh?!? dit is vast een grap. Maar na een paar keer vragen werd het wel duidelijk dat het dus geen grap was. Dat werd dus 1 slaapzak en 1 matras delen met z’n 2en...lekker knus en heerlijk warm De volgende ochtend ging om 4:30uur de wekker om op tijd te zijn voor een betoverende zonsopgang. En wat was deze PRACHTIG!!
Maui heeft uiteraard vele stranden, maar een strand van lava hadden we nog niet eerder gezien. Aan de voet van de vulkaan Haleakala lag nog overal lava. De laatste uitbarsting was in 1790. Je kreeg het idee dat je op de maan wandelde, want het is een heel donker, onbegaanbaar en een doods gebied. Het water daarentegen was prachtig blauw. Hennelien kreeg hier haar eerste voetbad in zee. Blwehhh....was haar eerste reactie. Twee golven later ging het al beter.
Nog even over die vulkaan. Het eiland Maui bestaat in principe uit een grote vulkaan. 3km boven zeeniveau en 6 km onder. Zonder de oceaan zou dit eiland hoger zijn als de Mount Everest (de hoogste berg ter wereld in Nepal).
Alles is even mooi, vooral ook omdat het een zeer groen eiland is. Het regent dan ook zo nu en dan, maar het kan na een paar minuten ook weer vol zonnig zijn. We hebben al 1 dag regen gehad. Het voelde als een dagje Holland.
Vandaag is het alweer zaterdag en zijn we een route gaan rijden die helemaal het oostelijk punt van Maui berijkt. Ze noemen het ook wel ‘Road to Hana’. Dit was werkelijk een geweldig mooie route. Door de vele regens per jaar (gemiddeld ongeveer 180 mm per maand) in dit gebied, is het een route met veel groene bomen en struiken met bloemen. Een jungle op zich met de zee aan de ene kant, het groen aan de andere kant en het gezang van honderden vogels. Werkelijk om stil van te worden. Wat heeft onze Schepper het allemaal goed gemaakt. Geweldig!
Morgen hopen we de plaatselijke christelijke gemeente van dit dorpje te bezoeken. De kerk is gebouwd van oud lava ergens rond 1875. Hana is zeer klein en wordt bewoond door ongeveer 200 mensen. Iets groter als Lage Vuursche dus.

Vanuit een houten hutje aan zee (die we gehuurd hebben en waar we vannacht slapen) wensen we iedereen weer alle goeds. Iedereen weer bedankt voor de berichtjes. Dat waarderen we enorm.

Liefs,
Lydia en de rest